Als cosmeticaliefhebber pur sang kom ik ze vaker tegen dan me lief is: make-up shamers. Op Instagram, aan de kassa van kruidvat of gewoon aan mijn eigenste keukentafel. Make-up shamers qui?! Nee, het is geen speciaal ras dat enkel in de verre Verenigde Staten terug te vinden is. Make-up shamers zijn zij die het nodig achten hun makeup dragende medemens te minachten.
Wat vrij onschuldig begon met een Youtube-filmpje van Nederlands YouTube-fenomeen NikkieTutorials, is vandaag de dag uitgegroeid tot een ware beweging mét eigen hashtag op Instagram: #thepowerofmakeup. Vrouwen overal te velde zijn het zat om te worden nageroepen op straat of op hun laatste foto op Instagram. “Vrouwen dragen enkel make-up om mannen te plezieren!”, “Hoe onzeker moet je wel zijn met zoveel lagen foundation op je gezicht?” of een tikkeltje onschuldiger maar net zo irritant: “Je hebt heus wel al een lipstick in dat kleurtje hoor, Sofie!”. Waarschijnlijk heb je wat dat laatste betreft trouwens wel een punt.
Ik was een jaar of zes toen ik voor het eerst in contact kwam met de wondere wereld van cosmetica. Voor mijn verjaardag krijg ik een klein koffertje met ‘makeup’. Je kent ze wel, van die plastic doosjes in de vorm van een vlinder die nul komma nul pigment bezitten. Het doosje, gevuld met drie hartvormige roze lipkleurtjes en een groene oogschaduw, ging overal met me mee. Ik voelde me zo’n beetje een makeup artist avant la lettre. Een andere herinnering dateert van rond mijn tiende. Mijn moeder had toen een prachtig dressoir waarop tientallen geurige parfumflesjes geëtaleerd stonden. Elke flacon kreeg mijn aandacht. Stuk voor stuk deed ik voorzichtig het dopje eraf en gaf ik de flesjes een score op 10. Winnaar du jour? Het iconische Chanel n°5 dat me nog steeds aan die onbevangen gloriedagen van weleer doet denken. Wat begon met ietwat aarzelend aan wat parfumflesjes te ruiken, werd snel een intense liefdesaffaire. Via het wereldwijde web leerde ik talloze producten en merken kennen én verdiepte ik me in makeuplingo: blending, contouring, sunstripping… Dergelijke termen eigenden zich al snel een plaatsje toe in mijn dagelijkse vocabulaire. Mijn eerste make-up product schafte ik aan toen ik dertien was. Bezaaid met de nodige tienerpuistjes, voelde ik me als het ware herboren met een laagje foundation op mijn gezicht. Het maakte me niet minder mezelf, wel net het tegenovergestelde.
(ik als 6-jarige met prachtige, barbieroze lipstick uit mijn eigenste, plastic make-upkoffertje)
Flash forward naar circa 11 jaar later: de tienerpuistjes verdwenen als sneeuw voor de zon, mijn liefde voor poederroze blushes, bloedrode lipsticks en sprankelende highlighters is sterker dan ooit. Zo snel mogelijk die nieuwste limited editioncollectie van Catrice in mijn handen krijgen, een mascara vinden die de beloftes op de verpakking effectief inlost of een oogschaudwpalette dat mijn lievelingskleurtjes herbergt: ik word er simpelweg gelukkig van. Betekent dit dat ik nooit zonder make-up de deur uit ga? Neen. Met een ‘blotebillengezicht’ naar de bakker gaan: geen probleem voor mij. Compleet opgemaakt (valse wimpers en rode lipstick incluis) een fitnessles bijwonen? Oók geen probleem. Make-up dient, wat mij betreft, niet per se om je te ‘verstoppen’. Het is een expressievorm en laat net je mooiste uiterlijke kenmerken naar voren komen. Oké, het feit dat dat éne puistje wordt weggewerkt is ook mooi meegenomen. Ik haal vooral veel plezier uit cosmetica: het gehele ’transformatieproces’ van girl-next-door tot ik-kan-zijn-wie-ik-wil is gewoon één en al fun. Net zozeer als je makeup eraf halen na een zware dag.
Ik draag geen makeup voor mijn vrienden of voor vreemden die net als ik aanschuiven bij de plaatselijke Starbucks. Wanneer ik felroze lipstick draag, doe ik dat simpelweg omdat ik het wil. Als je me op een dag spot met donkere smokey eyes, is het omdat ik daar die dag zin in had. Wanneer ik een week zonder makeup in het straatbeeld verschijn, is het omdat ik voel dat het niet hoeft. Met of zonder makeup: allemaal prima maar it’s no one’s business but my own.
Nicole Orriëns augustus 10, 2017
‘Make-up shamers’ dat fenomeen kende ik nog niet zeg! Wat vervelend dat er mensen bestaan die anderen aanvallen omdat ze graag make-up gebruiken. Ik draag het zelf nooit, maar dat ik omdat ik te laks ben om het op te brengen. Maar helemaal prima als anderen wel die moeite nemen natuurlijk!
Dhini juni 16, 2017
Wat leuk geschreven.
Ik droeg zelf toen klein was, geen make-up, tiener begin wel foundation gebruiken
Miryam juni 3, 2017
Mooi geschreven en je hebt helemaal gelijk! Make up is een vorm van zelfexpressie en onderdeel van hoe ik me wil presenteren. Heeft niks met verstoppen of een masker te maken. Zoals met alles in het leven, blijf bij jezelf dan zit je altijd goed.
Daphne juni 3, 2017
Wat een mooi artikel. Ik ben het helemaal eens, ik doe makeup niet op omdat ik onzeker ben. Ik doe het op omdat ik het mooi en leuk vind. Ik kan prima zonder makeup op de dag doorkomen. Ben al die vooroordelen onderhand wel zat, het is gewoon mijn passie haha
wendy mei 31, 2017
Helemaal mee eens! Goed stuk! Gewoon doen wat goed voor jou voelt, met of zonder! <3
XxX
Kevin mei 30, 2017
Heel erg goed geschreven. Inderdaad gewoon lekker doen wat jij wilt. Met of zonder het maakt gewoon niet uit. Je doet het voor jezelf en niet voor anderen. En die foto is echt te schattig haha
XX
Tiffany mei 30, 2017
Dit was zo leuk om te lezen, hele leuke schrijfstijl! En je hebt helemaal gelijk. Soms koop ik makeup producten in kleuren dat mijn vriendinnen echt zoiets hebben van ‘nee toch’, maar ik doe gewoon lekker waar ik zin in heb haha.
Annemarel mei 30, 2017
Ontzettend leuke schrijfstijl heb je! En wat betreft dat make-up verhaal…. Commentaar komt vaak voort uit jaloezie
Haydée mei 30, 2017
Goed geschreven Sofie! Ik ben het volmondig met je eens: niemand zou verantwoording moeten afleggen over wat hij/zij al dan niet op het gelaat aanbrengt. Ik vind make-up ook een heel persoonlijke expressievorm. De ene dag heb je zin in ‘full glam’, de andere dag mat het allemaal wat soberder. Dat is net het fijne aan make-up: je kan het voortdurend veranderen, en het is allemaal ‘jij’ op een andere manier.
Joandi Loes Tholen mei 30, 2017
Wat leuk geschreven en die foto is echt GEWELDIG!
Peggy mei 30, 2017
Leuk geschreven en wat een leuke foto van toen je 6 was haha! Schattig! Ik draag lekker make-up voor mijzelf 🙂
mieke | mieksmind mei 24, 2017
iedereen heeft altijd overal wel een mening over. ik doe lekker wat ik zelf wil. ik ga bijv geen paarse lipstick dragen puur omdat het op dat moment hip is.
Jasmijn mei 23, 2017
Goed verhaal en inderdaad, waar bemoeit iedereen zich toch mee? Als je make-up wilt dragen dan moet je dat lekker doen en anders toch niet? Ik droeg vaak make-up maar ben nu drie jaar zonder. Ik vind het niet meer nodig en mijn huid en mijn wimpers zijn echt verbeterd dat ik het niet eens maar aandurf. Ieder mens is mooi en of je nu make-up draagt of niet, dat moet iedereen zelf maar beslissen toch?
Xenia mei 23, 2017
Wat leuk geschreven en super leuk de foto toen je nog mini was.
Het is goed dat je dit onder de aandacht brengt!
Girls-things mei 23, 2017
Wat leuk geschreven.
Ik had vroeger ook van die Make-up hihi. Heel herkenbaar!
Kirsten mei 23, 2017
Mooi geschreven! Ik vind het ook heel fijn dat je hier aandacht voor hebt. Het lijkt mij ook niet de bedoeling om het dragen van make-up als iets slechts te zien. Maar ik denk wel dat het ook goed is om stil te staan bij de ‘downside’ van make-up. In de dagen van Instagram ligt de lat qua uiterlijk hoger dan ooit tevoren. Dus zonder make-up te shamen, van mij mag het wel een beetje minder zo nu en dan. Of laat ik het zo stellen, ik zou zo graag wat vaker blotebillengezichten zien op Instagram!
Astrid mei 23, 2017
Heel goed geschreven. Ik zeg: amen!! Ik denk er net zo over. Make-up is fun en het geeft mij een goed gevoel. Weg met die haters 😉
Hillybillybeauty mei 23, 2017
Ik vind het altijd jammer dat iedereen altijd een mening over een ander moet hebben. Ik vind het fijn om make-up te dragen, een ander niet, so what?! Helaas blijf je dat altijd houden.